Alles voor de film denk ik als ik film aan het kijken ben. Undercover Donnie Brasco komt op bezoek bij bendelid Al Pacino op Eerste Kerstdag en moet liegen dat hij vrijgezel is. Pacino nodigt hem nogal dwingend uit om bij zijn family coq au vin te eten. Komt Donnie weer bij zijn vrouw dan gaat hij dus niet zeggen dat hij de uitnodiging niet kon weigeren want immers undercover. Hij laat het bij 'ik moest werken'. Nu kun je dus denken dat hij dit wel moest zeggen omdat anders de spanning weg is. Die vrouw reageert namelijk weer, de spanning laadt en ontlaadt zich.
Zo wekt de film voortdurend de suggestie dat er in de realiteit iets spannends aan de hand is waarvoor de film met zijn lichte overdrijvingen en suggesties de juiste taal vindt. De taal is dan toch weer een adequaat en transparant middel. Dat spannende heeft te maken met die Italiaanse en Franse inslag van de immigranten in New York. Coq au vin, die geweldige solidariteit, het geheim kunnen bewaren. De film brengt dat allemaal aan het licht.
Nu was ik daar nooit bij, in New York. Ik stel me zo voor dat je daar leeft zoals in Donnie Brasco of Goodfellas. Nee, niet in een bende of de politie, want dat was nou juist die overdrijving. Je leeft daar min of meer zoals wij hier in De Laar West, maar dan zoals ze zich daar De Laar West of Palermo voorstellen. Ze zijn daar nooit geweest maar alle namen ademen daar Europa. Ze projecteren het daar allemaal op de film. Zelfs als ze aan hun vrouw zouden uitleggen dat ze op Eerste Kerstdag een aanbod van een crimineel kregen dat ze niet konden weigeren zou die vrouw meteen aan de Godfather denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten