Mannen zijn nu eenmaal sterker. Daarom hebben we de geschiedenis niet alleen naar onze hand kunnen zetten maar ervoor gezorgd dat die er überhaupt was, ten einde verklaard werd en dit weer herroepen. Er mogen allerlei vrouwen aan de macht zijn geweest, ze hebben ook zo het krachtsverschil niet teniet kunnen doen. We spelen onze zwakte uit indien nodig maar houden ons fysieke overwicht achter de hand en zo hebben we twee handen, bijeengehouden door onze grotere hersenpan.
Ja, je leest het goed, ik heb het woord zorg ook nog ingezet. Dat is wel heel clever. We maken ons voortdurend zorgen, we besteden zorg aan de details, we zorgen graag voor de veiligheid van onze vrouwen en we maken ons zorgen om onze positie. De mens is zorg, en zeker ook zorg voor zichzelf. Zorg om de dood, de eigen dood zegt de filosoof. Het krachtsverschil bestaat eigenlijk niet, zeggen we tegen jou en tegen onszelf. Het is vooral iets waarvoor we moeten zorgen.
In mijn grijze verleden trad ik toe tot colleges in de toren over Joden door Joden maar ook over vrouwen door vrouwen. De tijden veranderen want ook dat is geschiedenis. Het is de belofte die in de lucht hangt. Nu was ik aan de overkant, laagbouw ontworpen door vrouwen met prijsuitreikingen aan vrouwen door vrouwen. Ik liet mijn dromen gaan over deze vrouwen met hun zorg. Misschien, dacht ik, waren die vrouwen er altijd al, in zekere zin. Ik zou dan misschien niet die vrouw zijn geweest maar ik heb er misschien wel altijd mee geleefd en mee gesproken, op mijn manier dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten