Het getal drie blijft maar boeien. Zo was ik op zoek naar de vijf sola's van het protestantisme, en zag ik dat er eigenlijk drie waren: sola fide, sola gratia, sola scriptura (alleen door het geloof worden we gerechtvaardigd, alleen door de genade, alleen door de schrift). Twee zijn later toegevoegd. Nu kun je zeggen dat ik die drie wel erg graag wil. Dan blijf ik - nu we toch in de theologie zitten - met een sterk punt zitten als ik drieëenheid zeg. De moslim kan nu weer beginnen over de vijf zuilen. Dan zeg ik weer drie monotheïsmen. Maar jij bent er ook nog. Je kunt wel dialoogje spelen maar die derde kijkt mee. Of vijf dus.
Met vrienden speel ik graag het spelletje katholiek-protestant. Het klopt natuurlijk van geen kanten, in Nederland zijn we allemaal een beetje dit en beetje dat. Het spel is dus ook om bij die protestanten het cryptokatholieke naar boven te halen. En omdat ik het spelletje soms te serieus neem maak ik het hun juist daardoor weer makkelijk om mij te ontmaskeren als cryptoprotestant. Zo weten we weer waar we aan toe zijn en dat is altijd prettig.
Misschien zou je ook alles kunnen herleiden tot sola fide denk ik soms. Alleen door het geloof, dat wil zeggen alleen door het geloof worden we gerechtvaardigd. Tegen mij wordt gezegd dat ik meer moet geloven in wat ik zeg. Ik wil het graag geloven. Maar ik ben bang dat ik, als ik erg mijn best ga doen, mezelf te snel blootgeef als katholiek. Je best doen, oké, maar geloof niet dat de rechtvaardiging daarmee gegarandeerd is. Mijn twijfels gaan dus over één en over vijf. Daarom houd ik het maar bij drie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten