Alles bladdert. Bij ons ook, maar een frisse badkamer is in de maak. Als de dure klussers klaar zijn stoppen we de gaten, strijken de boel glad en verf erover. Anders is het met mijn geboortekamer Heerlen Noord. De radio liet bewoners aan het woord die blij waren met een dak. Goed, de regenpijp functioneerde niet meer en de badkamer bladderde.
Gelukkig is de minister komen kijken. In de buurt wandelt de ex-fractieleider om de boel scherp in beeld te krijgen. De ex-partijleider zet er zijn schouders onder. Hij weet hoe het is, ook zijn geboortehuis staat daar. De mensen hebben weer hoop. De minister zegt dat hij zelf niets kan doen, hij is afhankelijk van de Kamer. Maar ze hoeven maar te bellen. Overigens moeten de gemeenten dertig procent sociale huur bouwen. Ook als het niet kan. Streven is hopen.
Wat was het vroeger mooi als Heerlen op het nieuws kwam. Genoemd worden met een harde g. Heel Holland was de Olympus hoog en ver. Maar zo vertrouwd. Mijn vader hing aan het snoer en praatte zo hard dat ze het in Den Haag konden horen. Weg onze schroom. En toen al daalden de goden af. Joop den Uyl kwam persoonlijk in onze schouwburg uitleggen dat de mijnen sloten maar alles op alles zou worden gezet. En mijn vader heeft Ruud Lubbers nog persoonlijk de hand geschud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten