West en Oost zullen elkaar nooit ontmoeten. Dat zegt iets over ontmoeting. Hoe moeten we de bewegingen naar links en rechts dan omschrijven? Er wordt nu gevochten op leven en dood. Als leven en dood elkaar niet ontmoeten, hoe moeten we het dan begrijpen? Als er gesprekken plaatsvinden en het is geen ontmoeting, kunnen we dan nog wel spreken van gesprek?
Het door Rome veroverde Griekenland veroverde Rome, zegt Horatius. Wederzijdse verovering houdt in dat je over elkaar schuift, cultuur over barbarij, het een als pokerface van het ander. Wat we kunnen doen is steeds opnieuw het monument van brons lezen waar de woorden verdeeld zijn zonder dat we erdoorheen komen. We verdelen elke dag de termen over een paar alinea's.
De Russen hebben ons liberalisme overgenomen. Hun kleptocratie drijft ons welbegrepen eigenbelang op de spits. Mijn gevoel zegt me dat we van de Russen ook iets hebben overgenomen. Het heeft iets te maken met ziel, redding, dikke romans. Armoede. Wie dood is leeft. Noem het geen ontmoeting. Eerder mijn onwetendheid en misschien is die het wel.
Ha Anton, als er iemand is die over deze kwestie kan spreken, dan ben jij het wel, want je kent de Russische cultuur. Ik heb ook altijd van Zinovjev begrepen dat de democratische instituties weinig tot geen betekenis hebben in Rusland. Hun geschiedenis is zo anders en het communisme heeft zo veel cultuur kapot gemaakt. Gek dat daarvoor nooit belangstelling is geweest in het westen. Wel denk ik dat deze draai in de geschiedenis heel sterk door Poetin in de hand is gewerkt. Hij is de laatste jaren veranderd en dat moet de hele wereld merken.
BeantwoordenVerwijderenHa Martien, ik begin langzaam te zien hoe je me tegenspreekt. Nu op twee punten. Je zegt dat ik die Russen ken, terwijl ik zeg dat ik onwetend ben. Ook vind je die Russen echt anders, terwijl ze dus eigenlijk (zeg ik) radicaal neoliberaal zijn. Socratische ironie, daar ben jij sterk in, Martien!
Verwijderen