Er is niet altijd ondertiteling. Kijk je naar oudere films, dan blijft een politieke stem maar doorblaten. Het is dan ineens belangrijker dat die stem iets zegt dan wat hij zegt. De mensen die de stem kunnen verstaan zijn in het nadeel, dus.
Zo ongeveer kun je ook die autocraten begrijpen die je toespreken. Anders dan nog niet zo lang geleden is het hun persoon die je toespreekt, niet de hele vergadering. De hele vergadering spreekt je wel toe, maar bij voorkeur via deze ene stem. Dat maakt het allemaal weer menselijk man!
We leven graag een leven, en dat leven moet met de onzen zijn. We maken verschil tussen de onzen en de hunnen, de verren, de ander en de anderen. We zouden de ander moeten dienen, wat we zeker ook doen, maar het is de ander in onszelf. We dachten dat we menselijk waren, maar nu blijkt dat de mens de ander is. Wel in ons, dat wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten