Verloren

Ajax heeft verloren tegen een stug verdedigend Benfica. Verloren is niet alleen het resultaat van een fout (Onana, slechte voorzetten) maar zeker ook een gevoel. Het gevoel doet er in de dagelijkse praktijk weinig toe maar wel bij poëtische teksten en neem van mij aan dat ik ook een mens met gevoel ben. Gevoel is zelf een teken van triomf, vooral het gevoel dat je deelt. Het wekt weer een gevoel van ergernis op wanneer je ineens van buitenaf kijkt hoe het gevoel rondgaat.

Wij, dat wil zeggen mensen zoals ik en jij, zijn ook niet voor één gat te vangen. Gevoel drukken we uit met emoticons. De angel is er dan wel uit. Ook kan zijn dat we verwikkeld zijn in een gigantische irritatie-opwekoperatie, wat misschien een verdriedubbeling is die zeker in een poëtische toonzetting als hier irritatie kan opwekken. Het is ook allerminst uitgesloten dat deze blogs allemaal die kant opgaan, jouw irritatie.

Als al die irritatie opgewekt is loopt hij in het algemeen gewoon weer leeg. Je haalt je schouders op en raakt ermee vertrouwd. Je vraagt je af of het niet anders had gekund, was al die irritatie nodig om tot dit effen resultaat te komen? Geen idee, het is er en je hoeft er niets mee en je zult zien, als het weg is weet je het al gauw niet meer. Overweeg of er een verschil is tussen iets kwijtraken en iets verliezen. Overweeg of je iets al kwijt kunt zijn voordat het er is. Je raakt verloren en wrijft nog een paar keer.