We worden wakker in een gevangenis. Het is hier aangenaam, maar er is geen suiker, en dan zeg ik liever geen koffie dan bittere koffie. Hoe zijn we hier in godsnaam terecht gekomen? Het was achteraf heel eenvoudig. Vakantie, je wil er eens uit, en al zoekend kom je bij een hotel dat een gevangenis was. Vanuit het raam zie ik het celblok van de andere vleugel, en op de binnenplaats wordt nog gerookt.
We zijn ons er goed van bewust dat dit een metafoor is. Waar ik hotel zei bedoelde ik Europa, en we zijn blij dat we ontsnapt zijn uit de eeuw van onze vaders. Met bittere koffie bedoel ik de ongemakken die ons dagelijks teisteren, maar ik kan goed leven met even geen koffie. Goed beschouwd is dit een leven dat ik iedereen wel toewens.
Elke metafoor is grondeloos. Dat weten we en daarom houden we de beweging van de metafoor gaande. We zeggen dat we dit anderen toewensen, maar nu zeggen de mensen van buiten zelf dat ze hier graag komen. En nu zeggen ze dat we moeten laten zien dat we het goede Europa zijn. Het krijgt nu zoveel gewicht dat grapjes maken ongepast aanvoelt. De metafoor wordt nu ons raam waardoor we zien wat er aan de hand is. Nu klappen we nog, maar er komt een tijd voor vloeken en bidden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten