Freeze

Neem dit niet persoonlijk. Ik tik immers tegen een scherm. Als ik dus toch persoonlijk word heeft dat te maken met retoriek. Nog steeds wil ik door imago en scherm naar je reiken. Ik ben kennelijk onwetend en dat wetend voed ik mezelf op met straffe hand. Ik ben verwikkeld in een proces waarin ze begonnen met het noemen van mijn naam. Ze kwamen er ook achter dat het proces al in mij plaatsvond. Zo konden ze me mooi pastoraal begeleiden en kon ik mezelf permanent beschuldigen van paranoia.

Het is dus effectiever om te coachen. Kom erachter waar iemand zit, in zijn proces, en intervenieer precies op dat punt. Dan heb je meteen ook een startpositie. Het probleem van een proces is immers dat er geen begin en eind aan is, dus is het eigenlijk ook geen proces. Alles wordt nu schimmig, want met het proces is de persoon ook niet echt een persoon meer. Die startpositie biedt dus houvast, het gaat voortaan om het handvat.

Het is toch formidabel hoe je met een paar handvatten het proces kunt sturen. Eigenlijk maakt het nu niet meer uit of we persoonlijk worden. Ik kan doorgaan met tikken en jij kunt denken dat ik jou coach, maar je kunt ook denken dat ik je niet coach. Zolang er iets gaat kunnen we spreken van een proces. Maar we kunnen ook zeggen dat er geen proces is. Dat geeft lucht! We kunnen nu alle kanten op. Dit is ons startpunt.