De boom die past

In de winter zie je door het bos alle bomen. Je kunt ze nog niet bladderen, maar wat geeft het. Je wil graag alleen zijn, maar dat wil je toch ook weer delen. Tot je vreugde loop je soms samen, je bent getuige van de wandeling van je vriend en andersom. Met je verstand, maar ook met je gevoel, zoek je de derde die jullie deling kan bezegenen. Het is dan alleen nog even wachten op de juiste boom.

Dertig passen voor jullie staat een stel bij een boom. De man alweer bijna verder, de vrouw nog om de boom. Het kan niet zomaar een boom zijn, want de vrouw omarmt hem. Hij heeft bijzondere kleuren en is precies dik genoeg. Zo dik dat de vrouw er niet omheen kan, met haar armen. Ze kan de boom niet tegenhouden, en dat is precies de bedoeling.

Nu ben ik. Deze boom had ook een andere boom kunnen zijn. Hij is dun, mijn armen omvatten deels lucht. Mijn vriend lacht, ik word er vrolijk van. Dertig passen verder lopen we langs die andere boom, de juiste boom. De vrouw is alweer verder. De boom maakt pas op de plaats.