Dag muzen!

De dag begint met een overtreding. De zon komt op en zoals de ouden zeggen, de zon ziet alles. En nog voor de zon opkomt zijn er de muzen. We lopen met papa het bos in om bij het vossenhol te liggen, stil! Of we blijven liggen, met de radio zachtjes aan, hopend op nog wat slaap. Dan, om het nog erger te maken allemaal, we gaan de dag plannen, als we tenminste niet in staat zijn de dag te laten gaan. Of nog erger, we laten de dag gaan.

Welke straf zullen we eens bedenken voor deze overtreding? Strafregel nummer een: bid tien weesgegroetjes en een onzevader. Kan tegenwoordig worden vervangen door drie alinea's schrijven. Strafregel twee: bedenk zelf wat je schrijft, onderwerp, uitwerking, klikken op het vakje Publiceren. Strafregel drie: hangen, hangen tussen schaamte en trots, hangen boven de dag, hoe dan ook hangen zul je.

De straf moet namelijk zoveel mogelijk in overeenstemming zijn met de overtreding. De muzen zijn nog steeds dochters van de overspelige Zeus, hun gedans zal de daad nooit ongedaan maken, hun gedans is mijn verleiding en mijn straf. Ik kan daar makkelijk over denken, aan het begin van de dag heb je nog tijd zat om je zonden te overdenken. Dansen is niet mijn sterkste punt. Laat ik dus dansen zonder dans, dansen zonder verleiding.