Aanmoedigingsprijs

Twee is voldoende, zei ik vroeger al tegen mezelf. Vannacht nog hoorde ik een schrijver die dagenlang door de Finse bossen loopt, en soms tegen zichzelf zegt: dit is voldoende. Maar die onzekerheid, die loopt ook altijd met je mee. Je hebt dus iemand nodig die tegen je zegt: ik lees je. Dat er dan nog iemand is, die weer een ander laat meelezen, pure weelde!

De schrijver heeft twee taken. Hij moet de lezer lastigvallen zoals Socrates deed. Dan vergeet je dus dat Socrates geen schrijver was. Plato (de schrijver van het personage Socrates) liep bij mijn weten niet over de markt om mensen lastig te vallen. De schrijver heeft dus ook tot taak om de mensen tegen zijn teksten te beschermen. Hij vraagt, zoals Vergilius, Thomas, Kafka en de nazi's, om de teksten in de fik te steken omdat hij weet dat ze niets waard zijn en het leven der mensen kunnen verpesten.

Daarom moeten het er twee zijn, twee lezers die mij graag lezen en mij op die manier aanmoedigen om door te gaan met schrijven. Aan hen de zware taak om de narcist te blijven voeden met complimenten. Daarmee - tweede taak - houden ze ook de andere vrienden uit de wind tegen deze schrijver, de schrijver die liefst de hele wereld in de fik steekt om aan brandstof te komen voor zijn energieslurpende voertuig. Hij houdt zichzelf met moeite in bedwang, een pilletje per dag om te kalmeren. Twee helpers zijn absoluut nodig.