Je kunt nog zo veel, je kunt nog zo vaak. En dan blijft het ergens, of het vliegt maar weet niet waarheen. Met je blik ga je terug, en je merkt dat het ergens vandaan komt, of misschien wel nergens. Dan komt het moment dat je zegt: schijnbaar ergens, dan moet het ergens. Dat kan niet de bedoeling zijn. Je kruipt terug naar waar je vandaan kwam. Daar blijf je, daar kun je nog steeds naartoe.
Je had het moment bereikt waarop je zei dat je het niet over je lezer wilde storten. Waarom niet, lijkt me duidelijk. Alles wat je bent, alles wat je zegt, stort je over je lezer. Waarom nog mailen, waarom nog posten. Als dat geen verdubbeling is. En dan nog een verdubbeling die afbladdert. Afbladdert.... als het dan toch bladdert, dan bladdert het. Pak je de blower, jaag je het naar het veld, waar de werkers het terugblowen naar je pad.
Daar bladdert het lekker verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten